Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ την εκστρατεία λάσπης και κατασυκοφάντησης σε βάρος του συνόλου του ιατρικού σώματος επ αφορμή της καταγγελίας απόπειρας εκβιασμού για χρηματισμό του Καρδιοχειρουργού στον Ευαγγελισμό με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα στον ασθενή.
Δεν θέλει πολλά λόγια εφόσον αληθεύει, ΕΔΕ, απόλυση, αφαίρεση άδειας ασκήσεως, ποινική δίωξη για έκθεση ασθενούς σε κίνδυνο. Και οι πρώτοι που θα συνηγορήσουμε και θα υπερθεματίσουμε είμαστε εμείς οι ίδιοι οι γιατροί που τέτοια φαινόμενα μας ντροπιάζουν. Άλλωστε τέτοιοι άνθρωποι εκτός από αφορμές κατασυκοφάντησης αποτελούν και επί της ουσίας εκείνους που συστηματικά αντιπαλεύονται το υγειονομικό κίνημα, εκβιάζοντας και συναδέλφους, αφού η μισθολογική μας εξαθλίωση δεν τους αγγίζει.
Όμως τώρα που τα ΜΜΕ είναι ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένα με την τραγωδία του ασθενούς εξαιτίας του αποκλεισμού του από την χειρουργική κλίνη, μήπως θα μπορούσαν να ασχοληθούν με τα εκατομμύρια πλέον των συνανθρώπων μας που ανασφάλιστοι πλέον δεν έχουν την παραμικρή πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη;
Γιατί η πραγματική τραγωδία είναι ότι η συμπεριφορά του συγκεκριμένου γιατρού πλέον αποτελεί επίσημη κυβερνητική πολιτική που συμπυκνώνεται στο εξής δόγμα «όποιος έχει ζει όποιος δεν έχει ας πεθάνει».
Η ιδιότυπη αυτή «ευγονική» γλαφυρά συμπυκνώνεται και στα λεγόμενα του Αντώνη Σαμαρά πως «Όποιος ζωντανός οργανισμός δεν προσαρμόζεται στο περιβάλλον, πεθαίνει.»
